In januari/februari 2018 toerde Karin met haar eigen voorstelling Hunker langs de theaters in Brabant. Een voorstelling over verslavingen met impact. Hunker raakte een snaar bij wethouders, hulpverleners, ervaringsdeskundigen, studenten en regulier theaterpubliek.

Ik doe mezelf over en doe de glimlach
van de schoolfoto die van groep zeven die van na de vakantie
en aan het begin van
wist ik niet wat.

De dag dooft, maar hier is tl en hier is mijn arts.
Ik ben haar laatste nog voor vijven.
Ik doe mezelf over zeg ik haar.
Misschien is ze moe ze hoort het niet.
Ze slikt haar woorden in en ik slik pillen.
Ze heeft er al zo veel gezien vandaag

Slechts 4% van alle mensen die worstelen met een verslaving zoekt hulp. Er bestaat zoveel stigma over verslaving dat we met z’n allen verantwoordelijk zijn voor dit bizarre getal. Buren, familie, docenten op school, de verslaafde zelf en de hulpverleners in een verslavingskliniek net zo hard. Hunker toont liefdevolle maar bitterzoete portretten van mensen die allemaal op een andere manier te maken krijgen met verslaving. Over de zelf die je niet wil zijn, de blik van de ander en hoe de wereld zoals je die altijd hebt gezien kan kantelen. Een poëtische mozaïekvertelling, licht van toon en met een muzikale bodem.